’t Gareel gaat de internationale toer op! Reden hiervoor is een zeer gesmaakte uitspraak van een gerespecteerd voetbalkenner, die onze matchen recentelijk vergeleek met de Europese matchen van Anderlecht.

Meteen sloeg de internationale machine aan bij ’t Gareel, en zoals zo dikwijls is de toog the limit !

Een eerste vereiste voor een goed functionerende Europese club, is natuurlijk een slogan en/of clublied. Geen mietjestalk zoals “You never walk alone” wat logisch is als je met minstens 7 moet zijn om een match te spelen. Of “in purple we trust”, wat onmiddellijk aangeeft dat je eigenlijk meer vertrouwen hebt in een kleur dan in je eigen voetbalkunde (est-ce que j’ai pas raison ? ).

“Tous ensemble, tous ensemble” leek ons wel iets, maar dat begrijpt de lokale commissaris en gelegenheidsaanvoerder van ons fanionteam dan weer niet.

“Het Gareel, het Gareel, het Gareel – oe ha!” is dan weer wegens zijn hoog intelligente zinsconstructie onverstaanbaar voor niet-Vlamingen, en klinkt zeker niet Europees.

Na rijp beraad besloten we dan maar om Europa in te trekken met een slogan ipv een clublied. Onder grove invloed kwamen we tot het pakkende “Maes que un club”. Een zeker bestuurslid opperde dat een Catalaanse provincialer ook iets dergelijks had, en dat we er beter “Grote Maes que un club” konden van maken, maar dat stootte dan weer op verzet van echte mannen die weten waarom een maes niet groots kan zijn.

“Maes que un club”……het klinkt als een specht in de woestijn !

Na het vinden van de slogan, moeten we het natuurlijk ook wat professioneler aan boord leggen en besloten we een officiële woordvoeder aan te stellen . In tegenstelling tot wat iedereen denkt, moet deze helemaal niet welbespraakt zijn. Integendeel, het ideale profiel is iemand die volledig onverstaanbaar een half uur kan vol lullen. We vonden in ons ledenbestand onmiddellijk een vijftal kandidaten, en naarmate de avond vorderde kwamen we tot de vaststelling dat we eigenlijk quasi allen deze gave bezaten, dat was dus snel opgelost.

Als Europese club moet je ook multicultureel zijn, en daar hadden we wat problemen mee. We vonden immers geen enkele allochtoon in onze ploeg. Intens onderzoek leverde gelukkig het bewijs op dat Phille helemaal geen zoon is van Ton, maar wel van de respectabele Achmalach Bell Emir, een voetballegende uit Oelan Bator, die begin jaren ‘70 de winnende goal maakte tegen Kashmir en dit prompt vierde met het verwekken van een ietwat minder getalenteerd speler : Hip Pimp Bell Emir . Na zijn gedwongen emigratie naar België liet deze laatste zijn naam wijzigen in een iets meer lokaal klinkende Vlaamse naam.

Het moet gezegd : hij heeft zich wonderlijk goed geïntegreerd.

Een laatste vereiste voor professionaliteit is het creatief omgaan met straffen en schorsingen. In een Europese competitie is er geen plaats voor  “deelnemen is belangrijker dan winnen” .

Integendeel, winnen is een must, en daarvoor zijn alle middelen goed. We zullen dan ook onvermijdelijk geconfronteerd worden met geschorste spelers en bestuursleden. De kunst is nu om op het gepaste moment al dan niet in beroep te gaan tegen deze straffen, zodat je de betroffen speler kunt vrijwaren van een schorsing in echt belangrijke matchen.

Zo zullen we nu niet in beroep gaan tegen de volledig onterechte schorsing van Sam Moureau, die er kwam na een meningsverschil met de ref. (alhoewel, hoe kan je een meningsverschil hebben als je elkaar niet begrijpt omdat je verschillende talen spreekt ???).

Neen, want indien we dit zouden doen, zou zijn schorsing wel eens kunnen verschuiven naar volgend seizoen, en zouden we Sam missen in de levensbelangrijke matchen tegen Pot Agé, Bobo Vet en OM. Bierghes vet !

Een laatste voorwaarde voor Europees succes is een goeie website. Deze moet naast een pak nuttige informatie ook originele matchverslagen bevatten. Geen saaie verslagen zoals in de pers, een website is immers totaal ander medium dan de pers, maar wel humoristische en ironische teksten, zodat het vlot en aangenaam leesbaar blijft, en iedereen duidelijk ziet dat het om humor gaat . Maar volgens de laatste berichten schijnt ons dit nog niet zo goed te lukken….

Wu-Tsu (Zen master)  zei : “Een beslissende proef om te zien of een mens over zin voor humor beschikt, bestaat erin na te gaan of hij al dan niet boos wordt als men hem gebrek aan humor verwijt “.