‘t Gareel heeft op Opel Boys nog nooit veel punten mee naar huis genomen. Ook deze keer gebeurde dit niet. Nochthans was iedereen het erover eens dat er zeker één puntje in zat voor onze veteranen.

In een gutsende regen was het eerste kwartier duidelijk voor de Opel Boys. Ze waren meester op het middenveld en drukte onze veteranen constant met de rug tegen eigen doel. Gelukkig stond onze verdediging pal : Bernard en Bol speelden man op man, en Rikke (de avond voordien op voetbalbijles bij Braeke) kuiste perfect op wanneer nodig.

Enrico moest 2 gevaarlijke schoten op doel wegwerken, en deed dat met brio.

In dat eerste kwartier zondigden onze vets tegen zowat alle miniemenregeltjes. Zo speelden de meesten met multi’s op een supernat en dus glad plein, wat maakte dat ze meer op de grond lagen dan voetbal speelden. Ook vergaten ze uit te verdedigen en stampten dus alle ballen zo maar wat weg. En als de bal dan toch eens bij de middenvelders werd ingeleverd, kozen die steevast op een diepe en snelle bal op de toch ietwat minder rappe Gareelspitsen, ipv deze in de voet te spelen.

Maar genoeg VT4-commentaar !

Na een kwartier ging Bernard plots tegen de grond, zonder blijkbaar een tegenstander in de buurt. Een vermoeide of gekwetste achillespees dwong hem de aftocht te blazen, en Urdi viel in. Luc schoof op de rechtsback, Eddy naar de midden rechts en Uri centraal op het middenveld met Kristoff.

Meteen kwam er meer evenwicht in de ploeg. Urdi kwam beter de bal vragen en hield die ook voldoende lang bij om wat rust en balbezit in het spel te brengen.

Opel Boys had het nu veel moeilijker om in onze carré te geraken, en beide ploegen hielden elkaar in ’t evenwicht, met een 0-0 bij de rust als gevolg.

Het Gareelspel in de tweede helft was een niveau beter dan de eerste. Achteraan bleven Luc en Bol hun aanvallers volgen als waren ze hun schaduw, en de zeldzame keren dat ze hun meerdere moesten erkennen in de Opel-aanvaller, zat Rikke in een zetel om het balletje vakkundig af te snoepen en netjes in te leveren bij Kristoff en Urdi, die dan de counter lanceerden, vooral langs Eddy en  Jeroen. We geraakten zelf aan een aantal halve kansen.

De grootste kans voor ’t Gareel kwam er na een fout rechts vooraan. Koen ging achter de bal staan, en de ouwe getrouwen onder ons weten dan wat er ging gebeuren : een keiharde trap met buitenkant voet. Diezelfde ouwe getrouwen weten ook dat een dergelijke bal maar één keer op de tien tussen de palen belandt. Wel, dit was net die ene keer ! Jammer voor Koen en ’t Gareel had de Opel-keeper een Courtois-save in huis, en de 0-0 bleef staan. We waren reeds aan één punt aan het denken, toen Rikke voor één keer zijn positie verliet, en Opel netjes van deze gelegenheid gebruik maakten om de bal achter Luc te droppen, waar de Opel-aanvaller het winnende doelpunt scoorde. Met een Rikke op zijn goeie plaats, had het een makkie geweest om deze goal te vermijden.

De laatste 10 minuten probeerde ’t Gareel nog via Jeroen en Urdi, maar de gelijkmaker kwam er niet.

Jammer, want als één ding duidelijk was na deze match, is het wel dat de vets wel degelijk kunnen voetballen en dat zelf als een hecht blok kunnen doen !

Opstelling: Eric Decoen, Bernard Kimpe (15’ Rudi De Laet), Erik Jacobs, Wim Van Cutsem, Dirk Hendrickx (55’ Stef Van Osselt), Luc Debraekeleer, Kristoff Wouters, Eddy De Backer, Koen Groslot , Bart Moerenhout ,  Jeroen Tiebout

Doelpunten: 60′  1-0